Okres wegetacji zbóż jarych jest zdecydowanie krótszy od form ozimych, dlatego też w ich przypadku bardzo ważne jest optymalne wykorzystanie żyzności gleby i zasobów środowiska do budowy plonu. W zbożach jarych występują powszechnie chwasty, które konkurują z roślinami uprawnymi i obniżają ich plon. Dlatego też ważne jest wykonanie skutecznego zabiegu chwastobójczego, który szybko ograniczyć konkurencję do minimum.
Jakich gatunków chwastów można się spodziewać w łanie?
W zbożach jarych duże znaczenie gospodarcze mają gatunki chwastów, które nie występują w formach ozimych lub mają w nich znaczenie marginalne. Do nich należy zaliczyć chwasty ciepłolubne jare: komosę białą, krzywoszyj polny, żółtlicę drobnokwiatową, dymnicę pospolitą, psiankę czarną. W zbożach jarych wschodzą również takie chwasty jak przytulia czepna, gwiazdnica pospolita, mak polny, czy chaber bławatek. Wynika z tego jednoznacznie, że potencjalna lista gatunków chwastów dwuliściennych stanowiących zagrożenie dla zbóż jarych, ma wiele pozycji. Do wymienionych gatunków można dodać również dwóch reprezentantów chwastów jednoliściennych: chwastnicę jednostronną i owies głuchy.
Jaki jest optymalny termin zabiegu?
W zbożach jarych aplikowane są głównie herbicydy o działaniu nalistnym, dużo rzadziej stosowane są środki o krótkotrwałym działaniu doglebowym. Wynika do z krótkiego okresu ich wegetacji i stosunkowo szybkiego siewu upraw następczych, w których mógłby być często widoczny efekt fitotoksyczności.
Środki chwastobójcze pobierane są więc przez liście chwastów i należy mieć to na uwadzę, podejmując decyzję o terminie zabiegu. Powierzchnia naziemna chwastów powinna być na tyle duża, aby zatrzymać i pobrać odpowiednią ilość substancji czynnej. Zwykle zabieg wykonywany jest, gdy chwasty mają 2-3 liści właściwych, mniejsze chwasty są też bardziej wrażliwe na działanie herbicydów.
Wspomniane fazy rozwojowe chwastów przypadają zwykle w fazie krzewienia zbóż. W przypadku większości dostępnych w sprzedaży herbicydów zarejestrowanych w zbożach jarych ich okno aplikacji obejmuje krzewienie. W razie konieczności przeprowadzenia odchwaszczania zbóż jarych w wyższych fazach rozwojowych niezbędne jest znalezienie środka o szerszym oknie aplikacji. Jednym z produktów, który może być wykorzystany już od fazy 3 liści, aż do fazy liścia flagowego, jest Granstar Ultra 50 SC. Ma on szerokie okno stosowania w pszenicy jarej i jęczmieniu jarym, natomiast w owsie jest ono trochę węższe i kończy się z początkiem strzelania w źdźbło (BBCH 31).
Co warto wiedzieć o Granstar Ultra 50 SX?
Herbicyd jest w formie SX, która odpowiada formie SG, czyli jest w postaci granul do sporządzania roztworu wodnego. Zawiera dwie substancje czynne z grupy sulfonylomoczników (grupa 2 wg HRAC): tribenuron metylu i tifensulfuron. Takie zestawienie substancji czynnych umożliwia skuteczną walkę z szerokim spektrum chwastów dwuliściennych: przytulia czepna (do fazy trzech okółków), bodziszek drobny, ostrożeń polny, przetaczniki, gwiazdnica pospolita, rumian polny, samosiewy rzepaku, komosa biała, mak polny, maruna bezwonna, niezapominajka polna, tasznik pospolity, fiołek polny, tobołki polne.
Herbicyd Granstar Ultra 50 SX nie zwalcza chwastów jednoliściennych, jeżeli występują one w łanie zbóż jarych, zalecane jest zastosowanie SunPak. Nie ustępuje on pod kątem zwalczanych chwastów dwuliściennych. Eliminuje z uprawy 20 najczęściej występujących gatunków oraz chwasty jednoliścienne takie jak chwastnicę jednostronną, owies głuchy i miotłę zbożową.
Jak zwiększyć skuteczność działania herbicydu?
Większość środków chwastobójczych w formach stałych (SG/SX, WG) wymaga do optymalnego działania, dodania adiuwantu podczas przygotowania cieczy opryskowej.
Oferta firmy Osadkowski obejmuje również adiuwant Inex-A, który zmniejsza napięcie powierzchniowe cieczy roboczej i pozwala na lepsze pokrycie blaszki liściowej oraz jej retencję na powierzchni liści. Przyspiesza również wnikanie substancji czynnych do wnętrza chwastów oraz ich przemieszczanie roślinie. Jest to szczególnie ważne w przypadku zwalczania gatunków wytwarzających grubą warstwę kutykuli np. komosy białej, czy samosiewów rzepaku.
